zondag 23 december 2018

De "Bob Dylan" mythologie.

Voor een jonge rocker als Bob Dylan, wiens belangrijkste doel was om lid te worden van “de band van Little Richard", zou zijn geboortenaam - Robert Allen Zimmerman - het gewoon niet doen.
De "Bob Dylan" mythologie:
Hoe de naam van de toekomstige rockster en btw Nobelprijswinnaar Literatuur 2016 evolueerde van Zimmerman naar Dylan is onderdeel geworden van de grote Bob Dylan-mythologie.
De gemeenschappelijke mythologie houdt in dat Dylan zijn naam aan de dichter Dylan Thomas heeft ontleend. Dit is echter absoluut onjuist. Bob was een Dylan lang voordat hij Thomas's poëzie oppikte.
In een Playboy-interview uit 1978 vroeg Ron Rosenbaum aan Dylan: "Tegen de tijd dat je in New York aankwam, veranderde je je naam van Robert Zimmerman in Bob Dylan. Was het vanwege Dylan Thomas? '
Dylan's antwoord: "Nee, ik heb niet zo veel gelezen van Dylan Thomas .... Als ik dacht dat hij zo geweldig was, zou ik zijn gedichten gezongen hebben en had ik eenvoudig mijn naam kunnen veranderen in Thomas ... Ik koos die naam gewoon en het bleef hangen. '
Volgens Daniel Mark Epstein in zijn biografie, "The Ballad of Bob Dylan," begon de overstap van Zimmerman naar Dylan toen Dylan 17 of 18 was.
Als de frontman van zijn rockabilly-blues garageband, The Golden Chords, was Bobby Zimmerman de typische James Dean-poserende rocker, speelde hij talentenjachten op middelbare school en probeerde hij indruk te maken. Zelfs op die jonge leeftijd had Dylan een verbazingwekkend natuurlijk gevoel over het belang van het beeld voor entertainers. Hij verzorgde zichzelf dienovereenkomstig: het ging allemaal om het uiterlijk en de aantrekkingskracht. 
In die tijd schreef Epstein: "Hij was een grote fan van Matt Dillon, de sheriff van de televisieserie" Gunsmoke ". In 1958 vertrouwde hij zijn geliefde op middelbare school (Echo Helstrom) toe dat hij van plan was om zijn leven aan muziek te wijden, eraan toevoegend dat hij wist hoe hij zichzelf zou noemen. 
Ik heb deze geweldige naam in gedachten: Bob Dillon. ' Zo vroeg hij vrienden om zijn (veronderstelde) achternaam te spellen. Hij vertelde hen ook dat Dillon de meisjesnaam van zijn moeder was (dat was het niet) en dat Dillon een stad in Oklahoma was (dat is het niet). 

Met de naam Dillon volledig intact, gaat Epstein verder met te beweren dat de spelling verschoof naar Dylan. 
Toen Dylan in januari 1961 in New York aankwam, hoewel hij Bob Dylan was, las zijn rijbewijs nog steeds 'Zimmerman'. Zijn geboortenaam was iets waar hij zich erg van bewust was; hij wilde niet dat iemand de waarheid ontdekte.
Hij was Bob Dylan. Niks anders. Hij vertelde het zelfs niet aan zijn vriendin Suze Rotolo, die zijn echte naam ontdekte aan het einde van 1961, toen hij in een dronken bui het rijbewijs op een avond uit zijn zak liet vallen.
Afgezien van al zijn vrienden en familie in Minnesota, was de hele wereld onwetend van de ware identiteit van Dylan. Om de een of andere reden hebben de media altijd veel belang gehecht aan de voornaam van Dylan.
Hij was een tiener die door het land reisde, zingend met andere geweldige troubadours. Hij had een tijd in een circus gereisd. Hij speelde in de band van Bobby Vee. Dit waren allemaal verzinsels.
Zijn geboortenaam achtervolgde hem nog steeds op 4 november 1963, toen het beruchte Newsweek-artikel van Andrea Svedberg uitkwam. Het verhaal bewees dat Dylan's echte naam Zimmerman was, maar het ging verder dan dat. In plaats van de mythologische hobbelige hobo en het weggelopen karakter van de tiener waarmee hij zijn hele imago had opgebouwd, was hij eigenlijk opgegroeid in een Joodse familie uit de middenklasse.




donderdag 29 november 2018



‘Real Live’ is een live-album van de Amerikaanse singer-songwriter Bob Dylan, uitgebracht op 29 november 1984 door Columbia Records. Opgenomen tijdens de Europese tournee van 1984, het grootste deel in het Wembley Stadium op 7 juli, maar "License to Kill" en "Tombstone Blues" van St James 'Park, Newcastle op 5 juli en "I and I" en "Girl from the North Country" van Slane Castle, Ierland op 8 juli.
Geproduceerd door Glyn Johns, met Mick Taylor ( voormalig Rolling Stones lid ) op lead gitaar( die aanstekelijk positief op mijn gemoed werkt ), Ian McLagan ( voorheen Faces ) op toetsenborden, en een gastoptreden van Carlos Santana.
Zoals meestal gemengde ktitieken, Michel Wuyts daarentegen was laaiend enthousiast.
Real Live werd toen uitgegeven om te profiteren van het kerstinkopenseizoen, maar verkocht nog steeds in teleurstellende aantallen en bereikte toen een dieptepunt van 115 in de Verenigde Staten en 54 in het UK.
Side one
1.
"Highway 61 Revisited"
2.
"Maggie's Farm"
3.
"I and I"
4.
"License to Kill"
5.
"It Ain't Me, Babe"
Side two
1.
"Tangled Up in Blue"
2.
"Masters of War"
3.
"Ballad of a Thin Man"
4.
"Girl from the North Country"
5.
"Tombstone Blues"

woensdag 31 oktober 2018

https://www.youtube.com/watch?v=2Mb3CoWwNyY&fbclid=IwAR30GOCdVpUArfllh6MPAfMHKQgC1FXskGtEGE0sOWaGPnxqstdvGN6Kgrw

Alternate version, van de film "Dont Look Back". Een Amerikaanse documentairefilm uit 1967 van D. A. Pennebaker over de concerttour van Bob Dylan in 1965 in Engeland.
In 1998 werd de film door de Library of Congress uitgekozen om te worden bewaard in het National Film Registry van de Verenigde Staten als zijnde cultureel, historisch of esthetisch significant. In een Sight & Sound-peiling in 2014 hebben filmcritici 'Dont Look Back' uitgeroepen tot de negende beste documentaire aller tijden.
https://www.youtube.com/watch?v=yl6GOxZsZsg&fbclid=IwAR31qCqvJxfkkaZcO0yUzv6pHZNn5HhatGyWLXnqDYxnZELy3mwVm7ivoFQ

Groet haar van me, waar dan ook
Zon zakt, gele maan, ik spoel het verleden terug
Ken die scénes uit mijn hoofd, het ging allemaal zo vlug
Komt zij hier weer ooit voorbij, dan ben ik in de buurt
Zeg dat ik te vinden ben en dat het niet lang duurt
“If You See Her Say Hello” – vertaald door Bindervoet & Henkes

vrijdag 26 oktober 2018




Uit het in 2018 verschenen boek "Minuten Middeleeuwen" van Paul Verhuyck, zo hoor je 't ook eens van een ander.






vrijdag 19 oktober 2018



 : op 19 Oktober 1970 was er de release van “New Morning”, Bob’s elfde album, eerder dat jaar was het controversiële “Selfportrait” verschenen.
Het album bereikte No.7 in de US, haalde snel goud en gaf Dylan zijn zesde en laatste UK nummer 1 album tot “Together Through Life” in 2009. Het meest succesvolle nummer van het album vanuit commercieel perspectief is “If Not For You”, gecovered door George Harrison en het werd een internationale hit in de versie van Olivia Newton-John in 1971, Bryan Ferry bracht het nummer op “Dylanesque”.
Het afsluitende “Father of Night” werd door Manfred Mann’s Earth Band bewerkt voor hun album "Solar Fire".
Wat de hoes betreft ga ik te rade bij Patrick Roefflaer :
Op de achterkant van de hoes staat een foto van Len Siegler, huisfotograaf van Columbia, genomen in maart 1962. Daarop staat de jonge Bob Dylan samen met de “Koningin van de Blues” Victoria Spivey. In zijn kronieken schrijft Dylan dat hij “wist dat deze foto op de hoes zou komen, nog voor ik de songs opnam. Misschien maakte ik deze plaat omdat ik de hoes in gedachte had en iets nodig had om in de hoes te stoppen.”
Toch moet hij zich hebben bedacht, want uiteindelijk kwam de foto op de achterzijde terecht en kwam een sepiakleurig portret van de bebaarde zanger – nieuw werk van Len Siegler – op de voorzijde. Hij kijkt ons sereen en vastbesloten aan. En voor de derde keer op rij vindt hij het niet nodig om de titel of zijn naam op de voorzijde te plaatsen.







zaterdag 15 september 2018



Hard Rain is een live-album van Bob Dylan, opgenomen tijdens de Rolling Thunder Revue. Een deel van het album is opgenomen op 23 mei 1976 tijdens het Hughes Stadion concert in Fort Collins, Colorado. Tijdens dit concert werd er ook gefilmd voor een NBC TV special dat in september 1976 werd uitgezonden. Hard Rain werd op 13 september 1976 uitgebracht.
De Rolling Thunder Revue begon 43 jaar geleden op 30 oktober 1975 en ging door tot halverwege 1976. De Rolling Thunder Revue combineerde hij met vele kom-en-go-medereizigers zoals Joan Baez, Allen Ginsberg, Roger McGuinn, Mick Ronson en een jonge T Bone Burnett, naast vele anderen. (Zie de excentrieke film 'Renaldo & Clara', bij voorkeur de volledige vier uur durende versie, om er een idee van te krijgen.)
Vier nummers van het album ("I Threw It All Away", "Stuck inside of Mobile with the Memphis Blues Again," "Oh, Sister" en "Lay, Lady, Lay") werden opgenomen op 16 mei 1976 in Fort Worth, Texas. Noch het album, noch de televisie special werd goed ontvangen. Ten onrechte mijn gedacht! 
Medelijden met de critici. 
Een eerder deel uit 1975 van de Rolling Thunder Revue werd in 2002 uitgebracht op The Bootleg Series Vol. 5: Bob Dylan Live 1975, The Rolling Thunder Revue.
De 4 beste ooit Bob Dylan live officieel uitgebrachte concertalbums zijn uiteraard "Hard Rain", "Bob Dylan Live 1966, The" Royal Albert Hall Concert" & "Bob Dylan Live 1975, The Rolling Thunder Revue".